عشق و مراقبه

عشق. بله، راهی وجود دارد، اما در مواردی بسیار، ارادة یافتن آن نیست. این راه دور نیست، می توان گفت همین بغل هاست. دانسته یا ندانسته همه مشتاق آنند. در واقع، تمامی زندگی چیزی نیست، مگر اشتیاق یافتن آن، زیرا بدون آن نه به آرزویی می توان رسید، نه شکوفا می توان شد و نه کامیاب. اما عده ی کمی آن را می جویند، و عدة کمتری به شیوه ای درست آن را می جویند، و کمتر از این دو دسته آن را می یابند- و همة کسانی که آن را می یابند، قدم در آن نمی گذارند.

عشق. نباید به دنبال عشق گشت- عشق هرگز با جستجو به دست نمی آید. عشق از خلال بخشیدن به واقعیت می آید- عشق طنین صدای خودمان است. تو احساس می کنی که عشق من بر تو می بارد، زیرا تو خود رودی از عشق شده ای که به سوی من جاری است. و وقتی که عشق تو این گونه به جانب همه چیز روان شود، همه جهان را خواهی دید که عاشقانه به جانبت روان اند. عاشقانه و بی چشمداشت به همه و به هرچه که هست، پاسخ دادن، تجربه باطنی حضور خداوند است.